زن عشق مي كارد و كينه درو مي كند...

ديه اش نصف ديه توست و مجازات

زنايش با تو برابر...

مي تواند تنها يك همسر داشته باشد

و تو مختار به داشتن چهار همسرهستي ....

براي ازدواجش ــ

در هر سني ـ اجازه ولي لازم است

و تو هر زماني بخواهي

به لطف قانونگذار ميتواني ازدواج كني ...

در محبسي به نام بكارت زنداني است و تو ...

او كتك مي خورد و تو محاكمه نمي شوي ...

او مي زايد و تو براي فرزندش

نام انتخاب مي كني....

او درد مي كشد

و تو نگراني كه كودك دختر نباشد ....

او بي خوابي مي كشد

و تو خواب حوريان بهشتي را مي بيني ....

او مادر مي شود

و همه جا مي پرسند نام پدر ...

و هر روز او متولد میشود؛

عاشق می شود؛

مادر می شود؛

پیر می شود و میمیرد...

و قرن هاست که او؛

عشق می کارد و کینه درو می کند

چرا که در چین و شیارهای صورت

مردش به جای گذشت

، زمان جوانی بر باد رفته اش را می بیند

و در قدم های لرزان مردش؛

گام های شتابزده جوانی

برای رفتن و درد های منقطع قلب مرد

؛ سینه ای را به یاد می اورد

که تهی از دل بوده

و پیری مرد رفتن

و فقط رفتن را در دل او زنده می کند...

و اینها همه کینه است

که کاشته می شود

در قلب مالامال از درد...!

و این رنج است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: